Kominek dobrze zaplanowany

Współczesne kominki to nie tylko element wystroju wnętrza i walory estetyczne, ale również cenne i pożądane źródło dogrzewania domów (np. kominki z systemem DGP lub z płaszczem wodnym). Aby w pełni wykorzystać możliwości jakie stwarza kominek warto jego instalację przewidzieć już na etapie budowy domu.

Kominek fot. Kratki.pl fot. Kratki.pl

Wkład kominkowy

Przy wyborze wkładu kominkowego inwestorzy, w pierwszej kolejności, kierują się estetyką. Choć jest ona ważna, jednak nie powinna determinować wyboru. Przede wszystkim trzeba wziąć pod uwagę planowany sposób eksploatacji kominka. Jeżeli potraktujemy go jak urządzenie grzewcze musimy wziąć pod uwagę jego moc nominalną. I tu uwaga – nie moc maksymalną, która uzyskiwana jest na przestrzeni bardzo krótkich odcinków czasowych. Jeżeli kominek ma służyć jako źródło ogrzewania, trzeba pamiętać, by wkład przystosowany był do ciągłego grzania. Najczęściej tego typu wkłady oznaczone są literą „C”. Wybierając konkretny wkład kominkowy warto kierować się marka producenta i potwierdzonymi parametrami oraz aprobatą techniczną.

Montaż wkładu kominkowego

Wkład kominkowy to bardzo ciężkie urządzenie. Wraz z obudową jego waga może przekroczyć pół tony. W związku z czym należy zamontować go na wzmocnionym podłożu, wytrzymałym termicznie i mechanicznie. Jeżeli kominek montowany jest na posadzce wylewanej na gruncie trzeba spod warstwy wylewki usunąć styropian lub przygotować dodatkowe zbrojenie. Osadzenie wkładu na specjalnych stalowych stojakach ułatwi doprowadzenia zewnętrznego powietrza niezbędnego do prawidłowego spalania. Wkład kominkowy należy obudować wykorzystując do tego celu dedykowane niepalne materiały izolacyjne, zachowując minimum 100 mm odstępu między wkładem a obudową.

REKLAMA


Kominek fot. Kopertfarm fot. Kopertfarm

Komin

Planując kominek w trakcie projektowania domu jest jeszcze możliwość jego optymalnego ulokowania. Lokalizacja kominka nierozerwalnie łączy się z wpisaniem w plany budynku komina (wkład kominkowy musi być podłączony do indywidualnego szybu kominowego o ciągu 10±2 Pa). Dobrze, jeśli komin jest możliwie na środku budynku. Wówczas mamy optymalne możliwości do rozprowadzenia instalacji systemu DGP (krótsze odcinki przewodów i większa wydajność systemu).
Właściwe odprowadzanie spalin łączy się z odpowiednią wielkością kanału dymowego w kominie. Standardowa średnica okrągłego przewodu dymowego wynosi 200 mm. Natomiast kanał kwadratowy powinien mieć bok od długości 200 mm. Na rynku mamy do wyboru liczne rozwiązania systemowe, które przyspieszają prace budowlane, ale nadal popularne jest murowanie ich z cegły.
Wlot do komina powinien znajdować się na wysokości ok. 1,5 m ponad podłogą. Kanał dymowy warto zaopatrzyć w drzwiczki rewizyjne umożliwiające wybieranie sadzy.

Nawiew powietrza

Proces spalania nie odbędzie się bez powietrza. Prawidłowa eksploatacja kominka wymaga doprowadzenia powietrza z zewnątrz lub innych pomieszczeń niemieszkalnych (piwnica lub garaż). Standardowo wykonuje się to (w zależności od rodzaju wkładu) przewodami okrągłymi o średnicy od 100 do 150 mm. Prowadząc przewód doprowadzający należy unikać dużej ilości kolanek i złączek. Optymalna lokalizacja jego wylotu powinna znajdować się osi usytuowania wkładu kominkowego. Aby podczas zimnych dni nie wychładzać pomieszczenia, gdy kominek jest niewykorzystywany, na kanale doprowadzającym powinno być zaplanowane jego zamknięcie w formie przepustnicy.

Na podstawie materiałów Darco i Kratki.pl

«
»

Dodaj komentarz