Domowe źródło – uzdatnianie wody

Woda – podstawowy składnik każdego organizmu. Dietetycy zalecają spożywanie trzech litrów wody dziennie, a producenci wód mineralnych wykorzystują to i prześcigają się w wypuszczaniu na rynek coraz to innych produktów bardziej lub mniej mineralizowanych. Patrząc na ceny wody w sklepie nachodzi mnie pytanie – dlaczego tyle wydawać skoro woda leci z każdego kranu? Czym różni się ta za trzy pięćdziesiąt od domowej kranówki? Ano tym, że ta z kranu rzadko nadaje się do bezpośredniego picia. Systematyczne badania zapewniają jej odpowiedni, bezpieczny dla zdrowia, skład biochemiczny, ale często, z powodu jej uzdatniania, smak i zapach pozostawia wiele do życzenia. Jak więc temu zaradzić? Rozwiązanie jest proste – należy zamontować w domu odpowiedni filtr lub zmiękczacz.

Na rynku dostępnych jest wiele rodzajów urządzeń mających na celu zmiękczanie, odżelaźnianie, odmanganianie, ozonowanie, demineralizowanie, oczyszczanie z mikroorganizmów i inne rodzaje uzdatniania, aby woda smakowała jak woda i nie miała niekorzystnego wpływu na nasze zdrowie i otoczenie. Montaż takiego sprzętu nie jest skomplikowany, ale bezwzględnie należy pamiętać o zachowaniu wysokiej higieny pracy. Zdarza się, że podczas montażu, na skutek zaniedbania, pozostaną w układzie jakieś zanieczyszczenia, które będą się mnożyły i krążyły w instalacji. Wówczas efekt filtracji będzie odwrotny niż zakładany i woda oprócz, np. zmiękczonej będzie również bogata w szkodliwe bakterie. Aby uniknąć takich „awarii” zaleca się każdorazowo przeprowadzić dezynfekcję zamontowanego układu. Jako, że jakość wody może mieć wpływ nawet na życie naszych klientów , rozruchu urządzenia musi dokonać osoba posiadająca specjalne uprawnienia. Zazwyczaj jest ona polecana przez dostawcę filtra. Zanim jednak, zasugerujemy klientowi montaż uzdatniacza wody należy przeprowadzić badania jej składu i właściwości fizykochemicznych i dopiero na podstawie ich wyników dobrać właściwe urządzenie. Zdarza się, że w przypadku studni przydomowych skład wody jest tak niekorzystny, że nawet montaż filtrów o potężnej wydajności nie jest w stanie doprowadzić jej do granicy dopuszczalnej normy. Wtedy jedynym rozwiązaniem jest szukanie nowego źródła. Na szczęście są to sporadyczne przypadki. Przyjrzyjmy się zatem najczęściej spotykanym problemom i sposobom ich eliminowania.

{jumi [plugins/content/jumi/porady.html]}

REKLAMA

Woda twarda – zmiękczanie

Określenie TWARDA WODA oznacza dużą zawartość w wodzie kationów dwuwartościowych, szczególnie wapnia i magnezu. Maksymalna, dopuszczalna wartość węglanu wapnia w wodzie zależy od klasy jej czystości:

• I klasa czystości – 350 mg/l CaCO₃
• II klasa czystości – 550 mg/l CaCO₃
• III klasa czystości – 700 mg/l CaCO₃

Węglany soli wapnia i magnezu wytrącają się i osadzają w postaci kamienia. Jony wapnia i magnezu mogą występować w postaci węglanów Ca(HCO3) i Mg(HCO3) (twardość węglanowa) lub w postaci CaCl2, MgCl2, CaSO4 i MgSO4 (twardość niewęglanowa). Twarda woda ma niekorzystny wpływ nie tylko na organizm , wysuszając skórę podczas mycia oraz wpływając na odkładanie się kamienia nazębnego i nerkowego, ale przede wszystkim ma negatywny wpływ na pracę domowych urządzeń. Nie nadaje się również na potrzeby gospodarki energetycznej, ponieważ węglan wapnia odkłada się na ściankach kotła tworząc tzw kamień kotłowy. Kamień kotłowy ma bardzo małe przewodnictwo cieplne, co powoduje duże straty ciepła, a nagłe jego odpryski mogą doprowadzić do przegrzania wody i uszkodzenia kotła. Obecność jonów wapnia i magnezu w wodzie powoduje:

• znaczne obniżenie sprawności cieplnej urządzeń,
• przedwczesne zużycie elementów grzewczych,
• nieestetyczny wygląd urządzeń sanitarnych (baterie, umywalki, wanny)
• zwiększenie zużycia energii (już 1 mm osadu może spowodować zwiększenie jej zużycia nawet o 10%),
• niszczenie urządzeń gospodarstwa domowego.

Zmiękczanie wody, to nic innego jak usuwanie, na zasadzie wymiany jonowej, kationów powodujących osadzanie się kamienia. Rozpuszczone w wodzie jony wapnia i magnezu wychwytywane są w kolumnie zmiękczacza w czasie przepływu wody przez złoże. Woda poddawana procesowi zmiękczania powinna być wstępnie oczyszczona z zawartości zanieczyszczeń mechanicznych, żelaza i manganu, w przeciwnym razie na żywicy wymieniane będą oprócz jonów powodujących twardość również jony Fe i Mn, przez co zdolność jonowymienna żywicy ulegnie znacznemu zmniejszeniu.
Zmiękczacze, jednokolumnowe (z okresowymi przerwami w dostawie wody na czas regeneracji solanki) lub dwukolumnowe( zapewniające nieprzerwaną dostawę wody zmiękczonej) dobiera się biorąc pod uwagę zdolności jonowymienne urządzenia, tj. iloczyn trzech następujących wartości:

• twardości wody surowej [^od];
• przepływu hydraulicznego [m³/h];
• czasu tworzenia się solanki potrzebnej do regeneracji żywicy jonowymiennej [ok. 6 h].

Odwrócona osmoza

Rys. Metoda działania odwróconej osmozy

System odwróconej osmozy jest chyba najlepszą i najbardziej skuteczną metodą zapewnienia czystej wody. Odwrócona osmoza połączona z systemem filtrów osadowych i aktywnych daje wodę pozbawioną zanieczyszczeń. Proces ten polega na odseparowaniu wody od rozpuszczonych w niej substancji. Głównym elementem urządzenia jest półprzepuszczalna membrana, przez którą mogą przeniknąć jedynie cząsteczki wody. Cały proces filtracji oparty jest na zasadzie wyrównania stężenia między dwoma zbiornikami z cieczą o większym i mniejszym stężeniu. Pod wpływem ciśnienia woda przechodzi przez membranę z roztworu o większym stężeniu do roztworu o mniejszym stężeniu. Proces ten zachodzi do momentu osiągnięcia równowagi osmotycznej między dwoma płynami, co w efekcie sprawia, że woda zostaje trwale oddzielona od zanieczyszczeń, które są odprowadzane do ścieków.
Jedynym minusem uzyskania czystej wody metodą odwróconej osmozy jest jej demineralizacja. Jako uzupełnienie filtracji zaleca się montaż mineralizatorów, które wzbogacą wodę o zdrowe, niezbędne elementy. Zwolennicy metody odwróconej osmozy przekonują jednak, że urozmaicona dieta jest wystarczająca, by zapewnić organizmowi niezbędną ilość minerałów. Woda oczyszczona w tym procesie nadaje się do picia bez przegotowania i nie pozostawia osadu kamiennego na naczyniach i urządzeniach domowych i, jak zapewniają producenci filtrów, można nią nawet płukać soczewki kontaktowe.

Literatura: [1], [2] Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 4 września 2000 r. w sprawie warunków, jakim powinna odpowiadać woda do picia i na potrzeby gospodarcze, woda w kąpieliskach, oraz zasad sprawowania kontroli jakości wody przez organy Inspekcji Sanitarnej. (Dz. U. Nr 82, poz. 937 z 4. października 2000r.);
[3], [4] www.ewoda.pl