Podtynkowe systemy instalacyjne

Problem jest dość stary: od kiedy w Anglii, a potem w całej Europie pod koniec XIX wieku zaczęły zdobywać popularność – zainstalowane wewnątrz domów – urządzenia sanitarne, nikogo nie raziły prowadzone na ścianach instalacje wodne i kanalizacyjne. Dopiero w latach 30 naszego stulecia zaczęto dostrzegać ten problem – rury starano się schować w specjalnie do tego celu wykonanych wnękach.

Na początku mozolnie wykonywano bruzdy zarówno pionowe, jak i poziome, wykuwając je ręcznie. Później, już na etapie stawiania murów, nauczono się projektować bruzdy pionowe. Bruzdy poziome nadal były wykuwane. W dalszym ciągu nie przejmowano się statyką ścian: przecież były one i tak za grube!
Lata siedemdziesiąte przyniosły zdecydowany przełom. W pomieszczeniach sanitarnych pojawiły się dodatkowe konstrukcje kryjące w sobie wszystkie instalacje oraz podejścia i zamocowania do przyborów sanitarnych.

fot. 1 Elementy do montażu

fot. 2 Poziomowanie i przygotowanie do montażu

fot. 3 Wypoziomowany i przykręcony stelaż pod WC

fot. 4 Podłączanie kanalizacji

fot. 5 Podłączanie kanalizacji

fot. 6 Podłączanie kanalizacji

fot. 7 Wkręcenie szpilek mocujących WC

{jumi [plugins/content/jumi/porady.html]}

Ścianki instalacyjne

Od systemów podtynkowych użytkownicy oczekują przede wszystkim podniesienia estetyki łazienki, jej funkcjonalności i bezpieczeństwa użytkowania. Natomiast dla instalatorów ważny jest przede wszystkim łatwy i szybki montaż, bez konieczności rozkuwania ścian. Pewną barierą przed stosowaniem ścianek instalacyjnych jest obawa inwestorów o bezpieczeństwo użytkowania toalet i bidetów zawieszonych na ścianie. Wynika ona z niewiedzy. Producenci ceramiki gwarantują, że prawidłowo zamontowana podwieszana muszla WC oraz bidet przeniosą obciążenie 400 kg, a umywalka i pisuar 150 kg. Są to wartości znacznie przekraczające rzeczywiste naciski, jakim podlegają te urządzenia. Inny problem stanowią przykłady błędów popełnianych przez niesumiennych instalatorów. Niewłaściwy montaż podtynkowych systemów instalacyjnych pokutuje tym, że po jego zamurowaniu, zamocowaniu płyty kartonowogipsowej i po na ułożeniu na niej płytek ceramicznych nie będą możliwe żadne poprawki. Dlatego też, podczas instalacji, należy zwrócić szczególną uwagę na poprawne wypoziomowanie stelaża oraz odpowiednie ustawienie wysokości montażowej i rozstawu zamocowań przyborów sanitarnych. Wcześniejsza wiedza na temat modelu muszli WC, czy umywalki uchroni przed niewłaściwym zaplanowaniem mocowań i przyłączy wodno-kanalizacyjnych. Nie bez znaczenia jest grubość płyty kartonowo-gipsowej. Zastosowanie płyty cieńszej niż 18 mm może spowodować jej późniejsze odkształcanie i pękanie ułożonej na niej glazury.
Zalet prawidłowo zamontowanych stelaży nie da się przecenić. Podstawowym ich atutem jest zapewnienie założonej w projekcie architektonicznym wytrzymałości ścian. Prowadzenie rur w systemach podtynkowych nie wymaga wykuwania bruzd i tym samym osłabiania struktury ścian. Inne plusy to:

zwarte, o ściśle określonych wymiarach, elementy montażowe zapewniają prawie nieograniczoną swobodę rozmieszczania przyborów sanitarnych w pomieszczeniu;
zmiany w projekcie ukształtowania pomieszczenia mogą być dokonane nawet w późnej fazie procesu inwestycyjnego, ponieważ ścianki instalacyjne nie stanowią konstrukcji budynku;
zapotrzebowanie powierzchni nie ulega zwiększeniu – ściany są wymiarowane tylko z uwzględnieniem warunków konstrukcji (statyka, izolacyjność cieplna i akustyczna, wymagania przeciwpożarowe) bez konieczności zapewnienia miejsca na bruzdy instalacyjne;
zmniejszeniu ulega zakres innych towarzyszących i uciążliwych prac murarskich;
późniejsze modernizacje nie wymagają ingerencji w konstrukcję budynku;
zapewniają izolacyjność akustyczną.

Stelaże do ścianek murowanych

Dla ścianek z cegły można znaleźć na rynku np. serię Kombifix produkowaną przez Geberit. W jej skład wchodzą stelaże do umywalki, podwieszanego bidetu, pisuaru (wraz ze specjalną instalacją spłukującą o różnych stopniach automatyki) oraz stelaże do podwieszanej muszli WC, wyposażone w zbiornik spłukujący z możliwością uruchomienia od przodu lub od góry. Seria ta nie jest systemem samonośnym, co oznacza, że wchodzące w jej skład stelaże muszą po przykręceniu do ściany bazowej (o masie, co najmniej 220 kg/m2) być obmurowane ścianką, która przejmie wszystkie obciążenia powstające podczas użytkowania przyborów sanitarnych.
Seria Kombifix przeznaczona do zamurowania, dzięki swej prostocie i atrakcyjnej cenie nadaje się przede wszystkim do nowo powstających obiektów budowanych metodami tradycyjnymi.

System Geberit Unifix

Alternatywą dla systemu Kombifix jest Geberit Unifix polecany do montażu w suchej zabudowie. Na pierwszy rzut oka różni się od serii Kombifix zastosowaniem masywnych, sztywnych konstrukcji – samonośnych ram, samodzielnie przenoszących wspomniane wcześniej obciążenia. Wystarczy przymocować stelaż Unifix do stabilnego podłoża oraz, w zależności czy jest to ścianka instalacyjna lekka przed ścianą murowaną, czy całkowicie lekka ścianka działowa, zamocować go specjalnymi uchwytami dystansowymi do ściany z tyłu, albo przykręcić śrubami do stelaży wchodzących w skład konstrukcji nośnej ścianki gipsowo – kartonowej.
System Geberit Unifix składa się z elementów montażowych do prawie wszystkich przyborów sanitarnych. Stelaże do podwieszanych WC ze spłuczkami podtynkowymi uruchamianymi od przodu lub od góry, stelaże do umywalek, bidetów, baterii pod- i natynkowych, stelaże do ceramiki dla osób niepełnosprawnych – to tylko krótka lista artykułów dostępnych w tej serii.
Szczególnym rozwiązaniem jest sposób montażu przy użyciu specjalnej szyny montażowej, przygotowany z myślą o klientach, którzy sami wykonują prace wykończeniowe. Szyna montażowa o uniwersalnym zastosowaniu, zestawy wspornikowe i łączące oraz nowe elementy serii Geberit Unifix: element narożny i element szachtowy pozwalają na łatwe i szybkie wykonanie ścianki instalacyjnej wraz z obudową szachtu instalacyjnego w systemie lekkiej zabudowy. System ten doskonale nadaje się również dla klientów, którzy chcą ograniczyć do minimum czas remontu.